Hepimiz her gün yeni bir güne başlarız ya da dünün devamını yaşarız. Ama gerçek olan hepimizin bu dünyada canlı olduğu ve her gün birşey yapmak zorunda olmamızdır.
Ne kadar zaman geçse de hala çözmediğini düşündüğün şeyler vardır.
Ama aslında sen onu biliyorsundur sadece göremezsin. Bakmaya bırakıp görmeye başladığında o zaman dersin.
Her zaman çocukluğuna dair bir şey görsen o anı bırakıp oraya kaçmak istersin. Ama kabul et oraya geri dönemezsin sadece gülümsersin.
Ayakların yere basmasın zaten. Herkesin ayağı yerde de ne oluyor?
Tabi ki de arayacaksın. Unutma herkes bugün de telefonum çalmadı hiç der. Konuşmak güzeldir. Bende şu an konuşmadığım anlardan birini yaşayarak buraya yazıyorum zaten.
Gerçekler acıtır. Ben de zaman zaman kendimi bu eşitliğe aitmişim gibi farzediyorum.
Seç. Ben küçüklüğümden beri seçerim. Herşey yemekle başladı.
Sen kaç, tekila olduğu yerde duruyor zaten.
O hep çağırır. Gidemiyorsan The Clash dinleyeceksin.
Ah en sevdiğim!
Not: Bunlar ne alaka diye sorma bu aralar o moddayım ara verdim. Biraz seni böyle şeylerle sıkacağım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder